απο(Mairy Tg)
πως με κοιτάς ετσι λοξά απο το ταβάνι;
πως ανοίχτηκε το βάραθρο του σκότους εκεί πάνω;
πόσο απύθμενο αυτό το ζευγάρι των ματιών;
πόσο μαβί το χρώμα των μυροφόρων;
δίχως εσένα
πηγαίνεις-έρχεσαι
δίχως ψυχή
στροβιλίζεσαι στην ψευδαίσθηση
δίχως αιδώ
να υφαίνεις νεκρικό μανδύα
σφίγγοντας
στο λαιμό άφθαρτα μυστικά
σφίγγοντας
στη φούχτα πανιά σε τρίτο ήχο
σφίγγοντας
στα χείλη "κρεμμάται επί ξύλου¨
βαθιά η σιωπή
η δική μου
στο στήθος
σ αγαπώ
κύκλωσε
κατάμαυρο χάος
την ύπαρξη σου
σηκώθηκα, σημάδεψα
απολιθωμένα βήματα
σ αγαπώ, αντίο
Μ.